Twee voorzitters bij Aventus voeren het slotgesprek van deze reeks interviews over 25 jaar Aventus. John de Groot is student IT Expert bij Aventus en voorzitter van de studentenraad. Ellen Marks-de Ruijter staat aan het roer van het college van bestuur. Normaal spreken ze elkaar in overleggen over diverse zaken bij Aventus, nu gaan ze persoonlijker in gesprek. Over rollen, leren en over hoe zij kijken naar Aventus en het onderwijs voor de komende 25 jaar.
John: “Wat ik anderen gun bij Aventus? Dat ze net als ik hun stem vinden. Ik was tot mijn zeventiende een stille jongen. Maar op school zag ik dat meer studenten zich stilhielden. Niemand zei iets, ook niet als het belangrijk was. Daarom heb ik die taak op me genomen en ben ik bij de studentenraad gegaan.”
Ellen: “Dat is heel dapper. En vooral: ontzettend belangrijk. Want studenten die zich uitspreken, geven ons als school de kans om te leren. Ik zie dat ook in de studentenraad. Daar gaat het niet om wie je bent of wat er op je cv staat, maar om wat je bijdraagt. Dat is voor mij typisch Aventus: we zien de mens áchter het diploma.”
John: “Dat is wat mij vanaf het begin opviel. Ik heb een lange weg afgelegd. Ik ben gepest, van school naar school gegaan en heb lang geen diploma’s kunnen halen. Maar bij Aventus begon ik opnieuw. Van Entree naar niveau 4. En nu zit ik in mijn laatste jaar. Alles wat ik hier heb geleerd, niet alleen qua kennis, maar ook als mens, neem ik de rest van mijn leven mee.”
Ellen: “Jouw pad is bijzonder. Je combineert studie met mantelzorg, je leidt de studentenraad, zit bij allerlei overleggen, en ondertussen weet je precies wat er speelt onder je medestudenten. Dat is flink aanpoten. En je doet het niet voor jezelf, hè? Je doet het omdat je echt iets wil betekenen.”
John: “Ja, dat geeft me energie. Vooral het helpen van anderen. Of het nou mijn vriendin is of een medestudent met een vraag – daar haal ik voldoening uit. Dat is voor mij betekenisvol bezig zijn.”
Ellen: “En dat zie ik als de kern van goed onderwijs: mensen helpen ontdekken wat hen drijft. Wat voor werk ze willen doen, maar ook: wat bijdraagt aan hun geluk. En dat begint met gezien worden. Weten dat je ertoe doet, ook als je nog zoekende bent. Dat Aventus dat kan bieden, is voor mij misschien wel het belangrijkste.”
John: “Dan moeten docenten en studenten wel goed naar elkaar blijven luisteren. Er is veel dat studenten bezighoudt. Onrust, prikkels, prestatiedruk. Studenten die niet goed meekomen in de les, missen vaak de structuur. Terwijl juist dat helpt. Heldere regels, duidelijke afspraken, en uitleggen waarom die er zijn. Dát maakt echt verschil.”
Ellen: “Absoluut. En daar ligt ook een rol voor ons als organisatie. We vragen veel van studenten, maar moeten ook de juiste randvoorwaarden bieden. Niet alleen door te zeggen wat er niet mag, maar door samen te kijken: wat heb je nodig om te leren en je te ontwikkelen?”
John: “Daarom zou ik willen dat elke docent weet: als je zorgt voor rust en duidelijkheid in de klas, doe je dat niet om streng te zijn. Je doet het omdat je daarmee een veilige leeromgeving biedt. En dan kunnen studenten ook beter aangeven wat ze nodig hebben. Die sfeer probeer ik ook te creëren in de studentenraad.”
Ellen: “Die prettige sfeer draagt ook bij aan jullie professionaliteit. Heldere agenda’s, goede voorbereiding, duidelijke standpunten. Zo zijn jullie een serieuze gesprekspartner. Voor het college van bestuur, maar ook voor externe partijen.”
John: “Bedankt! We zijn daarom ook nu al bezig met het inwerken van mijn opvolger. Als ik vertrek, moet de raad net zo sterk blijven. Daar werken we samen hard aan.”
Ellen: “Dat is leiderschap. Niet alles zelf willen doen, maar zorgen dat het na jou ook goed blijft lopen. Ik probeer hetzelfde te doen. Volgend schooljaar is mijn laatste, bij Aventus én in mijn werkende leven. Daarna ga ik met pensioen. En ik wil iets achterlaten dat blijft staan: een stevige organisatie, gebouwd op vertrouwen, samenwerking en aandacht voor mensen.”
John: “Dat gaat al heel goed, volgens mij. Dat is namelijk ook hoe ik Aventus zie: een school waar mensen zichzelf kunnen zijn. Waar welzijn en prestaties samen in balans zijn. Waar we niet alleen leren voor een toets, maar ook voor het echte leven.”
Ellen: “Daar hoort ook bij dat je fouten mag maken. Dat je het niet altijd meteen weet. Maar dat je altijd verder kunt. En dat je wordt aangesproken op je potentie, niet op je verleden. We investeren in mensen; studenten én collega's. Die menselijke maat is onze kracht. En daar moeten we aan blijven bouwen.”
John: “Dat begint bij ruimte geven. Ruimte om te praten, om verantwoordelijkheid te nemen. In de studentenraad werken we daar elke week aan. We zijn niet perfect, maar we doen ons best. En ik hoop dat dat ook de komende jaren zo blijft.”
Ellen: “Dat is ook mijn wens. Dat Aventus een plek blijft waar studenten én collega's het gevoel hebben: hier hoor ik, hier mag ik groeien, hier doe ik ertoe. En dat we als organisatie blijven luisteren. Niet alleen naar cijfers of systemen, maar naar mensen. Zodat we over 25 jaar kunnen zeggen: we zijn meegegroeid met de tijd, en we zijn trouw gebleven aan onze kern.”
John: “Aventus in 2050? De grootste verandering die ik zie is de progressie van AI (Artificial Intelligence). Het opent deuren en kan opleidingen ondersteunen. Ik weet wel zeker dat Aventus binnen alle digitale ontwikkelingen nog steeds hetzelfde veilige nest zal bieden. Ik zie een school waar studenten nog steeds écht gezien worden. Waar onderwijs flexibel is en de menselijke maat niet verloren gaat. En waar studenten worden voorbereid op een wereld die steeds verandert. Juist door ze te leren wie ze zelf zijn.”
Ellen: “Dat is precies waarom ik volgend jaar met vertrouwen afscheid kan nemen. We zijn er nog niet – en dat hoeft ook niet. Want onderwijs is altijd in ontwikkeling. We hebben een stevige basis gelegd, en met al onze bevlogen collega's en studenten, weet ik zeker dat Aventus ook de komende 25 jaar verschil blijft maken. Verschil in de regio, bij collega's en bij studenten. Dus, wat zeg je, volgend jaar samen ons afscheidsfeestje vieren?”
